به گزارش ترشیز خوان؛ کشور در حال پوست اندازی است. این خاصیت انتخابات است. پس از هر مرحله‌ای که صندوق‌ها حَکَم می‌شوند تا حُکمِ مردم را بنویسند به نام افراد تازه، مرحله جدیدی از نو شدن آغاز می‌شود.

برخی افراد به نقطه پایان می‌رسند و برخی دیگر از سر خط شروع می‌کنند چه زندگی ادامه دارد و حکومت برای تمشیت امور، باید مدام به نوخواهی و نوزایی بپردازد.

این هم طبیعت کار است و هم اقتضای تحول ولی یک “اما” اینجا وجود دارد و آن این که باید در انتصاب‌ها، اولویت با توان و تخصص افراد برگمار شده باشد نه این که چون فلانی از جناح من است و در ستاد من، نقشی فعال داشته است پس باید از سفره ملت، با اهدای کلید فلان جایگاه و صندلی فلان پُست، با او تسویه حساب کنم و برای فردا‌ها هم او را برای خود نگهدارم.

این چیزی است که همواره ما را به نقطه صفر بازمی‌گرداند والا با چرخش نخبگان که کسی مشکل ندارد. مشکل زمانی ایجاد و دامن گستر می‌شود که به جای گردش نخبگان، شاهد چرخش دوستان و چرخِشِ دیگران باشیم! ببینیم اتوبوس‌های پر می‌آیند و خالی می‌روند و آمدگان پیش را پیاده به خانه بازمی‌گردانند.

نتیجه این رفتار هم در جا زدن است حال آنکه ما خیلی کار داریم. ایران خیلی کار دارد وشهرمان هم خیلی قدم‌ها باید بردارد.توجه به این نکته مهم و حیاتی اقتضا می‌کند تا به سمت انتصاب‌ها و انتخاب‌های غیر سیاسی و به دور از سهم‌دهی و به معنای درست کلمه، تخصصی برویم.

تلاش اعضای ستاد را به نوعی دیگر باید قدر دانست آن هم نه از جیب مردم و سفره مردم. شایسته‌سالاری بر اساس تخصص در جایگاه مرتبط راهبردی است دینی، اخلاقی و انقلابی به ویژه در این دوران که حضرات همه با شعار انقلابیگری به میدان آمده‌اند.

از باورمندان واقعی تفکر انقلابی، نگاهی مومنانه و همه شمول انتظار است و در این راستا، حفظ بدنه متخصص و پاکدست دوره پیشین، یک “بایدِ انقلابی” است چه برای پرورش این افراد، بسیار هزینه شده است و برای رسیدن به تخصص، فصول آزمون و خطا را پشت سر گذاشته و به انسجام فکری و قوام حرفه‌ای رسیده‌اند. حفظ اینان به عنوان یک سرمایه ملی باید مورد نظر برنامه‌ریزان باشد. در کنار این مهم، راه بستن بر ویژه خواهی و ویژه خواری، یک “بایدِ انقلابی” دیگر است که باید مورد توجه و عمل قرار گیرد.

این نگاه و انگاره که گویا سفره‌ای تازه پهن شده و دوستان را باید پای آن نشاند از اساس با منطق انقلاب ناسازگار است. بدانیم که در فصل کار، باید کاردان‌ها را به کار گرفت و ساحت خدمت را به دانیان امور سپرد تا نتیجه‌اش را در زندگی مردم دید. حرف زیاد است اما به همین مختصر بسنده می‌کنیم که گفته‌اند؛ در خانه اگر کس است، یک حرف بس است!