به گزارش پایگاه خبری ترشیز خوان؛ صمیمیت و صفای روستا و روستایی همیشه ایام مورد توجه بوده و چه بسا که فرسنگ‌ها فاصله را طی می‌کنیم تا ار این فضای سرشار از مهر و لبخند و هنر بهره ببریم و مدت زمان کوتاهی هم که شده فارغ از همه دغدغه‌ها در دل طبیعت زندگی کنیم.

با هم به روستایی سفر می‌کنیم که جوی آب روان و درخت‌‌های کهنسال چنار و سرو و بافت قدیمی روستا و غیره و غیره هر کدام حکایتی شنیدنی دارد. روستایی با نام «بهاریه» که بهار دلها شده است.

حکایتی شیرین از زوجی عاشق پیشه‌ که پا به پای هم، روستایی را آفریدند و جوانی خود را به دل، در این راه گذاشتند و تا کنون ۴۳ خانوار در روستای «بهاریه» با تلاش و امید و توکل زندگی می‌کنند.

در همین راستا گفت‌و‌گویی صمیمی با آخرین فرزند خانواده آقای ابراهیم پور ترتیب دادیم که دهیار، معلم، رابط بهداشت، خیاط و مشاور اهالی روستا است و راه پدر را ادامه می‌دهد.

ترشیز خوان؛ لطفا خودتان را معرفی کنید؟

به نام خالق هستی که زیبایی‌های جهانش بی‌شمار است و صمیمانه از خالقم ممنونم. ربابه ابراهیم پور کرمانی؛ متولد ۱۳۵۷و بزرگ شده روستای بهاریه و فرزند آخر خانواده هستم.

چون روستا کم جمعیت بوده در شهرستان کاشمر به تحصیلاتم ادامه دادم و  از سال ۹۲ تا کنون دهیار روستا هستم و پنج سال است که در آموزش و پرورش با عنوان معلم تدریس می‌کنم.

ترشیز خوان؛

بانو ربابه ابراهیم پور کرمانی، نمونه بارزی از میزان بالای توانمندی های زنان در مدیریت اجرایی روستا است، وی زنی فعال، اجتماعی، تحصیلکرده و اخلاق مدار است که همزمان انجام چند شغل را بر عهده دارد.

وی همزمان دهیار ابراهیم آباد، طاهرآباد، کلاته نای، معلم، رابط بهداشت و خیاط ماهری است که از  پدر و مادر سالخورده خود هم نگهداری می‌کند و همچنین از کارهای خانه و همسر خود غافل نیست. (تواضع خانم ابراهیم پور باعث شد که خودمان این مطلب را بیان کنیم.)

ترشیز خوان؛ چطور همه کارها را به خوبی مدیریت می کنید؟ به عبارتی مهمترین دلیل موفیت خودتان را چه می‌دانید؟

مهمترین دلیل موفقیتم، همراهی و حمایت و پشتیبانی همسرم است. علی رغم وجود توانمندی بدون همراهی همسرم نمی‌توانستم به خوبی از انجام اموری که ذکر شد بربیایم. البته این مطلب را هم اضافه کنم که دعای خیر پدر و مادرم توشه زندگی‌مان است و انجام کارهای روستا واقعا بدون کم برادرهایم امکان پذیر نیست و صمیمانه از همه عزیزانم که مرا یاری می‌کنند تشکر می‌کنم.

ترشیز خوان؛ برایمان از روستای بهاریه بگویید؟

روستای بهاریه در ۱۶ کیلومتری شهرستان کاشمر و از توابع بخش فرحدشت شهرستان است. زادگاهم روستای بهاریه، ۱۶۷ نفر جمعیت دارد که شامل ۴۳ خانوار می‌شود و شغل مردان روستا، بیشتر کشاورزی و دامداری است و زنان هم به هنر قالی‌بافی، گلدوزی و فرت بافی علاقه مند هستند.

این نکته را هم یادآوری کنم که اتحاد و همکاری، ویژگی منحصر به فرد اهالی زادگاهم است. به عنوان نمونه در فصل کشاورزی برای کاشتن و به هدر نرفتن آب، همه دست به دست هم می‌دهند و به موقع زمین ها را آبیاری و کشت می‌کنند و در فصل برداشت هم کنار هم هستند یا وقتی مشکلی برای یکی از اعضای روستا پیش می‌آید همه به هم کمک می‌کنند.

ترشیز خوان؛ چرا اسم روستا را «بهاریه» گذاشتند؟

آب مصرفی روستا از دل کوه سرچشمه می‌گیرد و علاوه بر اینکه از نعمت آب شیرین و گوارایی برخوردار هستیم، طبیعت کوهپایه‌ایی و در عین حال جلگه‌ایی روستا هم ایفا می‌کند که هوای بسیار مطلوبی داشته باشیم و برای همین اسم روستا را «بهاریه» انتخاب کردند بویژه که روزگاری اینجا زمستان بود و غیر از پدر و مادرم، حتی یک خانوار هم زندگی نمی‌کرد اما امروز شاهد بهار این روستا هستیم.

ترشیز خوان؛ انگیزه خود را از این که مسئولیت دهیاری را پذیرفتید بیان کنید؟

پدرم، حاج حسن ابراهیم پور،  قبل از انقلاب در این روستا ساکن شدند و یک سوم روستا متعلق به پدر من بوده و همراه با مادرم در شرایط سختی در روستا زندگی کردند؛ اینجا آب و برق نداشته و پدرم به مرور، بیشتر املاک خود را فروخته و برای آبادانی روستا هزینه کرده و با پیگیری های فراوان چاه موتور آب زده تا اینجا آباد شود و کم کم بقیه فامیل به اینجا نقل مکان کردند. البته خاله‌ام اولین خانواده‌ایی بود که بعد از پدر و مادرم به اینجا آمدند.

پدرم از اول انقلاب که شوراها تشکیل شد تا سال ۹۲ یعنی حدود ۳۷ سال، عضو شورای روستا بودند و این علاقه پدر و مادرم و احساس مسئولیتی که داشتند و دارند در من هم، این علاقه را ایجاد کرد که به مردم روستایم خدمت کنم.

ضمن اینکه همیشه پدرم مشوق من بودند و دو خواهر و چهار برادر از خودم بزرگتر دارم، طبیعی است که بزرگ شدن با چهار بردار فعال و کوشا، خلق و خویی در من به وجود آورده که بتوانم پا به پای مردان به این سرزمین و مردمم خدمت کنم و البته شادابی و نشاطم را مدیون همین مردم می‌دانم.

ترشیز خوان؛ تا کنون چه اقدامات شاخصی را به عنوان دهیار در روستا انجام دادید و عملیاتی کردید؟

احداث مدرسه بهاران، آرامستان، بلوار خطی و جدول کشی بلوار از اهم اقداماتی است که با همراهی و پشتیبانی مسئولین مربوطه تا کنون در روستا انجام دادیم.

از سال ۱۴۰۱ مدرسه بهاران در روستا با زیربنای ۲۱۲ متر مربع و اعتبار یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان به لطف خدا و همت دفتر فنی مرکزی آستان قدس رضوی احداث شده و همچنین زمین این مدرسه توسط پدرم اهداء شده است.

حداقل ۱۵ سال کودکان ما در کانکس درس خواندند، من از کانکس و وضعیت آموزشی بچه‌ها فیلم گرفتم و توسط یک رابط از آستان قدس که توسط مجموعه دهیاری معرفی شده بودند فیلم‌ها را ارسال کردم که پس از بازدید و با پیگیری هایی که داشتم، دفتر فنی مرکزی آستان قدس رضوی صفر تا ۱۰۰ یک مدرسه سه کلاسه را با تجهیزات کامل احداث کردند و اکنون هم دانش‌آموزان روستا از این مدرسه استفاده می‌کنند و در این مدرسه مسیری برای رفت و آمد معلولین در نظر گرفته شده است.

در مورد پروژه آرامستان هم باید بگویم که در این روستا آرامستان نداشتیم و مردم، عزیز فوت شده خود را در روستای مجاور دفن می‌کردند و مشکل، نداشتن زمین بود که پدرم زمینی به مساحت سه هزار متر برای آرامستان اهدا کردند که کامل دور آن را حصار کردیم و غسالخانه هم ساختیم و همانطور که مشاهده کردید از فضای سبز درختی هم برخوردار است.

بلوار خطی روستا هم حدود ۵۰۰ متر است و از سال ۱۳۹۳ که احداث بلوار را شروع کردیم تا اکنون بیش از ۶۰۰ میلیون هزینه شده است و جدول کشی هم انجام شده است.

احداث پارک کودک و برخورداری مردم روستا از تجهیزات ورزشی از دیگر برنامه‌هایی است که امید داریم همچنان با همراهی و پشتیبانی بخشدار و دیگر مسئولین مربوطه انجام شود و همچنان در خدمت مردم هستیم.

ترشیز خوان؛ چقدر به اهدافتان رسیده اید؟

آن گونه که دلم می‌خواست نتوانستم به کارها و اهدافم برسم مخصوصاً به لحاظ مالی دست من بسته بوده  ولی نهایت تلاش خود را کردم که به اندازه توانم کار کنم و کوتاهی نکرده باشم و پیش وجدان خود شرمنده نباشم. خدا کمک کرده و برادرانم که عضو شورا هستند از من حمایت کردند و اگر جایی ضعف جسمانی بر من غلبه کرده،برادرانم همیشه در کنارم بودند.

از افرادی که در دهه اخیر به این روستا کمک کردند از جمله قدیر صالحی، کارآفرین و مدیر زنجیره تولید گوشت مرغ و تخم مرغ پیشرو صالح که محوطه حسینیه را به هزینه ۱۰۰ میلیون تومان بتن کردند و دکتر روستایی که هزینه ۲۰ میلیون به دهیاری کمک کردند تشکر می کنم و  با توجه به این که روستای ما بویژه در فصل بهار، منطقه بکری برای گردشگری است و جمعیت زیادی از طبیعت روستای ما استفاده می‌کنند، امیدوارم مسئولین نگاه ویژه‌تری به این روستا داشته باشند.

ترشیز خوان؛ مهمترین دغدغه‌تان به عنوان دهیار روستای بهاریه چیست؟

با توجه به اوضاع اقتصادی کنونی جامعه، واقعاً دلم می‌خواهد علاوه بر کارهای عمرانی که در روستا انجام می‌شود، برای خانم‌ها هم بتوانم بیش از این کاری انجام دهم چرا که این ظرفیت وجود دارد که بانوان روستا بیش از گذشته در صنایع دستی هنرآفرینی کنند و معتقدم با این اقدام می‌توان از بسیاری از مشکلات اجتماعی و حتی اقتصادی پیشگیری کرد.

ترشیز خوان؛ از اقدامات دهیاری در روستاهای طاهرآباد و کلاته نای کاشمر بگویید؟

تعداد افرادی که در روستای طاهرآباد زندگی می‌کنند نهایت ۱۰ نفر هستند و تنها تعدادی از دامداران و خانه‌هایی که فقط برای دامداران هست در آن زندگی می‌کنند چرا که آب شرب ندارند. به عنوان دهیار، بعضی مواقع که نیاز به کمک دارند، کارهای اداری و هماهنگی‌های لازم را انجام می‌دهم.

جمعیت روستای کلاته نای هم در تابستان حدود ۲۵ نفر است و این روستا زیر مجموعه امور عشایر است که در سال جاری دولت، یک میلیارد و سیصد میلیون تومان یک پل بتنی در این روستا احداث کردند تا مشکل سیل حل شود.

ترشیز خوان؛ چه توصیه ای برای افرادی که می‌خواهند به کار دهیاری مشغول شوند، دارید؟

با این که می شود گفت دهیاری برای یک خانم، سختی های خودش را دارد  ولی دهیاری کاری است برای خدمت به مردم حتی به قیمت آسیب زدن به جان خودت، همیشه سعی کرده ام با سعه صدر به درخواست‌های مردم جواب بدهم و از مشکلات مردم با خبر شوم.

بنابراین دهیاری برای یک خانم شغل سختی است، دهیاری شغلی است که شما باید در ۲۴ ساعت برای مردم و کارهای مردم آماده باش و آماده به خدمت باشید و کسی باید به این گود پا بگذارد که فقط به این کار و حوزه علاقه داشته باشد.

ترشیز خوان؛ از مسئولین چه انتظاری دارید؟

از مسئولین انتظار داریم که از این روستا بیشتر بازدید کنند تا از کم و کاستی های این روستا مطلع شوند و به صحبت‌های ما و اهالی روستا گوش دهند. با توجه به افزایش جمعیتی که هر ساله داریم مشکلات را ببینند و باید بگویم من هم تا وقتی دهیار باشم در خدمت رسانی به مردم کوتاهی نخواهم کرد.

خرف آخر:

روستای بهاریه یادآور استقبال از حاجی ها و بوی اسپند و شور و نشاط مردم پای درخت بید اول جاده بهاریه در زمان قدیم است. (البته درخت بیدی که اکنون وجود ندارد و قربانی بی توجهی شد). روستای بهاریه یک حسینیه به نام صاحب الزمان (عج) یک مسجد دارد و یک آب انبار قدیمی که امیدوارم با همراهی اداره میراث فرهنگی این اثر قدیمی به ثبت ملی برسد. بافت قدیمی روستا نیز که شامل خانه‌های کاهگلی است از زیبایی منحصربه فردی برخوردار است.

با توجه به آب و هوای بسیار خوب بهاریه و  آب قنات و استخر ذخیره آبی که در بالادست روستا هست و درخت‌های قشنگی که وجود دارد باعث حضور گردشگر در آخر هفته ها و ایامی مانند سیزده به در در فروردین ماه می شود. در واقع هویت بخشی به بناهای تاریخی روستا می‌تواند حضور گردشگر را در این روستا استمرار ببخشد.

خبرنگار: حوریه صادقی زیرک آباد و فاطمه نبوی ثالث