به گزارش پایگاه خبري ترشیز خوان؛ روز چهارم اسفند ۱۳۰۵ شمسی لایحه تأسیس راه‌آهن سراسری ایران به تصویب نمایندگان مجلس شورای ملی رسید.دولت بریتانیا از همان ابتدا اعتقاد داشت که این خط آهن از شمال به جنوب کشیده شود، تا بتواند جهت حمله احتمالی به روسیه و سپس شوروی پس‌ازآنقلاب اکتبر ۱۹۱۷ استفاده شود.
روزنامه‌های غربی در آن زمان نوشتند که شاه ایران راه‌آهنی ساخته که از«هیچ کجا به هیچ کجا می‌رود» . از بندری بی‌نام‌ونشان در خلیج‌فارس به بندری بلااستفاده در حاشیه شرقی دریای مازندران .
«جان فوران» استاد دانشگاه کالیفرنیا در خصوص احداث راه‌آهن سراسری توسط رضاخان می‌نویسد:«احداث این خط آهن ۸۵۰ مایلی سراسری درواقع به هدر دادن منابع بود؛ طرحی پرهزینه که پیامدهای ناگوار چندی داشت. تورم‌زا بود، هدف‌های اقتصادی خاصی نداشت و از هیچ‌یک از شهرهای عمده کشور [جز تهران ] عبور نمی‌کرد، … هزینه آن نیز از طریق مالیات قند و چای تأمین می‌شد! …عمده‌ترین عملکرد آن، ایجاد امنیت داخلی [برای متفقین]، در جنوب بود، چون امکان بسیج و اعزام نیرو را آسان‌تر می‌کرد … املاک رضاشاه در مازندران نیز با احداث راه‌آهن ارزش بیشتری پیدا کرد».
- نویسنده : مجتبی ساسانی فر
