به گزارش پایگاه خبری ترشیز خوان؛ ۱۶ آذر سالروز شهادت ۳ دانشجوی دانشگاه تهران در اعتراض به ورود نیکسون به دانشگاه و ضدیت با استکبار جهانی است از همین رو فرازهایی از فرمایشات مقام معظم رهبری درباره دانشگاه، دانشجو و اهمیت فعالیت سیاسی در دانشگاه‌ها به شرح زیر منتشر میشود:
امام خامنه ای: ۱۶ آذر مال دانشجوی ضد آمریکااست
در کشور ما [جنبش دانشجویی] روایت تاریخی بسیارجالبی دارد. ایــن را از این جهــت می‌گویم و رویش تکیه میکنم که ایــن حرکت باید ادامه پیدا کند و این چیزی نیست که بتواند متوقف بشود… این جنبش دانشجوئی در کشــور ما در تاریخ ثبت شده و شناخته شده خود، همیشه ضد استکبار، ضدســلطه، ضداســتبداد، ضــد اختناق و بشــدت عدالتخواه بوده است.
این ممیزات جنبش دانشجوئی ما از روز اول اســت تا امــروز. اگر کســی مدعی جنبش دانشجوئی باشد، اما این ممیزات را نداشته باشد، صادق نیست. دست جنبش دانشــجوئی نمیتواند در دست کسانی باشد که در فلســطین قتل عام میکنند… این جنبش دانشجوئی نیست. جنبش دانشجوئی خصلت و خاصیتش در کشــور ما الاقل اینجور اســت که ضد اســتکباری، ضد ســلطه، ضد دیکتاتــوری و طرفدار عدالت است. شروع این حرکت یا مقطع شناخته شده این حرکت، همین ۱۶ آذر اســت.
جالب است توجه کنید که ١٦ آذر سال ٣٢ که در آن، سه نفر دانشجو به خاک و خون غلتیدند، تقریبا چهار ماه بعد از ٢٨ مرداد اتفاق افتاد، یعنى بعد از کودتاى ٢٨ مرداد و آن اختناق عجیب – سرکوب عجیب همه نیروها و سکوت همه – ناگهان به وسیله دانشجویان در دانشگاه تهران، یک انفجار در فضا و در محیط به وجود می آید، چرا؟ چون نیکسون که آن وقت معاون رئیس جمهور آمریکا بود، (به) ایران آمد، به عنوان اعتراض به آمریکا، به عنوان اعتراض به نیکسون که عامل کودتاى ٢٨ مرداد بودند.
این دانشجوها در محیط دانشگاه اعتصاب و تظاهرات می کنند که البته با سرکوب مواجه می شوند و سه نفرشان هم کشته مىشوند. حالا ١٦ آذر در همه سالها، با این مختصات باید شناخته شود. ١٦ آذر مال دانشجوى ضد نیکسون است، دانشجوى ضد آمریکا است، دانشجوى ضد سلطه است.
دانشجو و دانشگاهى قشر برگزیده جامعه اند. این تعارف نیست. شما امید آینده کشورید. در واقع، پاره دل ملت و دلبستگى بلندمدت ملت، شما هستید. برداشت و توقع بنده و نظام اسلامى از جماعت دانشجو این است که فکر می کنیم دانشجو یک روشنفکر تمام عیار مسلمان است، متدین است.
آن چیزى که ما از محیط دانشجویی مان انتظار داریم، پیشرفت علم، پیشرفت اندیشه سیاسى، عمق اندیشه دینى و ایمان دینى، عمق معرفت دینى و روشنبینى دینى، دستیافتن به قلمروهاى جدید، هم در زمینه علم، هم در زمینه سیاست، هم در زمینه معرفت دینى در محیط دانشجویى است، البته به کمک راهنمایان هر بخشى. شما براى کار علمى باید استاد داشته باشید، براى کار معرفت دینى باید استاد داشته باشید، براى کار سیاست هم همینجور است. کار را شما می کنید، او راهنمایى می کند. دانشگاه ما و محیط دانشجویى ما بایستى در همه این عرصه ها پیشرفتهاى حقیقى و چشمگیرى کند و این پیشرفتها را انشاءالله خواهد کرد.
