به گزارش پایگاه خبری ترشیز خوان؛ خداوند بزرگ در آیه ۵۹ سوره نساء می فرماید: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللهَ‌ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ في شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللهِ‌ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللهِ‌ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْويلاً – اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر [خدا] و پيشوايان [معصوم] خود را، و هرگاه در امرى نزاع داشتيد، آن را به خدا و پيامبر باز گردانيد [و از آن‌ها داورى بطلبيد] اگر به خدا و روز رستاخيز ايمان داريد. اين [كار براى شما] بهتر، و عاقبت و پايانش نيكوتر است.

در آیه ۷ سوره حشر نیز آمده است: وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ – آنچه رسول حق دستور می دهد، بگیرید و هر چه نهی می کند، واگذارید و از خدا بترسید که عقاب خدا بسیار سخت است.

در آیه ۶۵ سوره نساء هم می خوانیم: به پروردگارت سوگند که آن ها ایمان نخواهند آورد، مگر این که در اختلافات خود، تو را به داوری طلبند؛ و سپس از داوری تو، در دل خود احساس ناراحتی نکنند؛ و کاملا تسلیم باشند.

در این آیات قرآن، به چند نکته فرمان می دهد: ۱. از فرمان پیامبر اطاعت کنید؛ ۲. در نزاع، پیامبر را به داوری بطلبید؛ ۳. در برابر حکم پیامبر، تسلیم باشید؛ ۴. هر حکمی که پیامبر داد، تبعیت کنید؛ ۵. از نوع حکم کردن، ناراحت نشوید.

شهاب الدین احمدبن ابی بکر بن اسماعیل البوبصیری در صفحه ۲۱۰ از جلد هفتم کتاب “اتحاف الخیره المهره بزوائد المسانید العشره” می نویسد: امام علی (ع) فرمود: رسول خدا (ص) در روز غدیر، در حالی که دست علی (ع) در دستش بود، فرمود: ای مردم! آیا شما گواهی نمی دهید که خداوند، پروردگار من و شماست؟ گفتند: چرا! فرمود: ای مردم! آیا شما گواهی نمی دهید که به راستی خدا و پیامبرش از شما نسبت به خودتان اولی تر و شایسته تر است و خدا و پیامبرش مولای شمایند؟ گفتند: چرا! فرمود: پس کسی که خداوند و رسولش، مولای او هستند، این شخص (علی علیه السلام) مولای اوست.

همانا من در میان شما دو چیز قرار دادم که اگر پس از من از آن دو پیروی نمایید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا … و اهل بیتم. احمد بن محمد بن حنبل در صفحه ۴۵۶ از جلد ۳۵ مسند می آورد: حَدَّثَنَا الْأَسْوَدُ بْنُ عَامِرٍ، حَدَّثَنَا شَرِیکٌ، عَنِ الرُّکَیْنِ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ حَسَّانَ، عَنْ زَیْدِ بْنِ ثَابِتٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : ” إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمْ خَلِیفَتَیْنِ کِتَابُ اللَّهِ، حَبْلٌ مَمْدُودٌ مَا بَیْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَوْ مَا بَیْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ، وَعِتْرَتِی أَهْلُ بَیْتِی، وَإِنَّهُمَا لَنْ یَتَفَرَّقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ – همانا من در میان شما دو جانشین قرار می دهم: کتاب خدا؛ ریسمان کشیده شده ما بین آسمان و زمین، و عترتم، و این دو از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند. هیثمی مصری و جلال الدین سیوطی و محمد ناصرالدین آلبانی و شعیب الارنووط؛ از محدثین وهابی،روایت احمد بن محمد بن حنبل را صحیح می دانند.

ابو عیسی محمد بن عیسی ترمذی نیز در صفحه ۶۶۳ از جلد پنجم سنن خود آورده است: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ المُنْذِرِ الكُوفِيُّ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُضَيْلٍ قَالَ: حَدَّثَنَا الأَعْمَشُ، عَنْ عَطِيَّةَ، عَنْ أَبِي سَعِيدٍ، وَالأَعْمَشُ، عَنْ حَبِيبِ بْنِ أَبِي ثَابِتٍ، عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ قَالَا: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: ” إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمْ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِ لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِي أَحَدُهُمَا أَعْظَمُ مِنَ الآخَرِ: كِتَابُ اللَّهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الأَرْضِ. وَعِتْرَتِي أَهْلُ بَيْتِي، وَلَنْ يَتَفَرَّقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الحَوْضَ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَخْلُفُونِي فِيهِمَا – رسول الله (ص) فرمود: من چیزی بین شما بر جای می نهم که اگر بدان چنگ زنید، بعد از من هرگز گمراه نخواهید شد. یکی از آن دو از دیگری عظیم تر است: کتاب خدا رشته ای است که از آسمان به زمین کشیده شده است و دیگری عترت که اهل بیت منند. این دو هرگز از هم جدا نمی گردند تا بر سر حوض (کوثر) نزد من وارد شوند. پس بنگرید بعد از من با ایشان چگونه رفتار می‌کنید.

بر اساس مبنای احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه حرانی، حدیث ثقلین نه تنها صحیح، بلکه متواتر است. وی صحت این حدیث را اجماعی می داند و می گوید: اجماع هیچ وقت بر خطا حاصل نمی‌شود.

بر اساس کتاب های معتبر حدیثی اهل سنت، حدیث کتاب الله و اهل بیتی، صحیح و متواتر است. این حدیث را پیامبر فرموده اند و ما طبق آیه صریح قرآن باید از فرمان و حکم پیامبر اطاعت و تبعیت کنیم و تسلیم رای پیغمبر باشیم.

نورالدین ابوالحسن هیثمی مصری در صفحه ۱۳۴ از جلد ۹ مجمع الزوائد می‌نویسد: ام سلمه همواره می‌گفت: علی همیشه با حق است، هر کس از او پیروی کند، از حق پیروی کرده است و هر کس او را ترک نماید، حق را ترک گفته است. خداوند بزرگ در آیه ۳۵ سوره یونس می‌فرماید: أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدَى فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ – آيا كسى كه به سوى حق رهبرى مى ‏كند سزاوارتر است مورد پيروى قرار گيرد يا كسى كه راه نمى ‏نمايد مگر آنكه [خود] هدايت ‏شود، شما را چه شده، چگونه داورى مى ‏كنيد؟

احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه وهابی، در صفحه ۱۸ الرساله الاکملیه فی ما یجب لله من صفات الکمال، در تفسیر این آیه می نویسد: خداوند در این آیه آنچه را در فطرت انسان ها نهادینه شده است، بیان می کند و آن این است کسی که به سوی حق رهبری می کند، سزاوارتر است که پیروی شود.

با این تبیین، روشن است که اهل سنت طبق بیان کتاب های معتبر خودشان، بایستی پس از پیامبر (ص) از حضرت علی (ع) پیروی کنند و تسلیم فرمان آن امام همام باشند. اگر نزاعی هم وجود دارد، باید: ۱٫ پیامبر را به داوری طلبید؛ ۲. در برابر حکم پیامبر تسلیم بود؛ ۳. از حکم پیامبر تبعیت کرد؛ ۴. از نتیجه حکم، به علت تعصب خشک، ناراحت نشد؛ ۵. مطیع کامل فرمان پیامبر بود.

معنای پذیرش ولایت پیامبر همین است. باید در برابر حکم پیغمبر تسلیم باشیم. ان قلت نکنیم، و الا در قبول نبوت و رسالت دروغ می‌گوییم. بی چون و چرا باید به فرمان و حکم پیامبر گردن نهیم. این فرمان خداست. حرف پیغمبر هم حرف خداست. تخطی از آن، ایستادن در برابر خداست.

پیامبر امامت علی ( ع ) را به دستور خدا ابلاغ کرده است. کتب بزرگان اهل سنت هم‌ حدیث غدیر و حدیث ثقلین را بیان و تایید می کند. باید به امامت آن حضرت، پس از پیامبر اعتراف کنیم و تابع حکم علوی باشیم.