به گزارش پایگاه خبری ترشیز خوان؛ هنر و هنرمند جایگاه ویژه‌ایی در اذهان مردم بویژه خواص دارد و معمولا والدین در قالب ضرب‌المثل این مهم را برای فرزندان خود یادآوری میکنند که: «هنر، بهتر از ملک و مال پدر» و یا «هنر برتر از گوهر آمد پدید» تا فراموش نکنند که دانش و هنر لازم و ملزوم یکدیگرند.
در واقع زنان و مردان این سرزمین عشق و علاقه و احساس نابشان را به مهر و در قالب هنر به جهانیان ارائه دادند تا نگاه زیباتری به جهان پیرامون خود داشته باشند و ضرب المثلی معروف «هنر نزد ایرانیان است و بس» نشان از این نکته دارد.
خبرنگار ما با همین دیدگاه به سراغ یکی از بانوان هنرمندان خوش ذوق خطه ترشیز بزرگ رفته است تا از نگاه این بانوی پرتلاش، زندگی را نظاره کنیم.
ترشیز خوان: لطفا خودتان را معرفی کنید؟
به نام خدایی که در تمام زندگی کنار من بوده و خواهد بود.
فاطمه علیمرادی ثانی هستم فرزند رضاعلی علیمرادی ثانی. مردی که کشاورز بود و عاشق هنر و چنان با شوق به من انگیزه تلاش داد که همه موفقیت‌هایم را مدیونش هستم.
متولد سال ۱۳۶۱ و زادگاهم روستای خوش آب و هوای رکن آباد از توابع شهرستان بردسکن است و ساکن در بردسکن هستم.
از هنرتان برایمان بگویید و اینکه از چند سالگی شروع کردید؟
علیمرادی ثانی: از همان کودکی عاشق طبیعت و هنر نقاشی بودم و دفتر نقاشی و مدادرنگی‌های رنگارنگم از هر نوع اسباب بازی برایم خواستنی‌تر بودند.
هفت ساله که شدم، مانند اکثر هم سن و سالانم راهی مدرسه شدم و برای نخستین بار باید دنیای جدیدی را تجربه می‌کردم که بدون آموزش امکان پذیر نبود و خواسته و ناخواسته این ذهنیت به مرور در من ایجاد می‌شد که برای یادگرفتن هر چیزی باید آموزش دید و تلاش کرد.
زنگ نقاشی، بهترین و شیرین‌ترین زنگ مدرسه‌ام بود و من با عشق و علاقه خاصی به نقاشی کردن از طبیعت مشغول می‌شدم و حتی درس‌هایم را سریعتر می‌خواندم تا در اولین فرصت به سراغ نقاشی بروم.
پدر و مادرم که متوجه استعداد و علاقه وافرم به نقاشی بودند، مرا در کلاس آموزش نقاشی در شهرستان بردسکن ثبت‌نام کردند و من از خوشحالی زیاد در پوست خود نمی‌گنجیدم اما سختی‌های رفت و آمد از زادگاهم به شهرستان مانع تداوم این خوشحالی شد.
مخصوصا که دختر بچه‌ایی ۹ ساله بودم و همراهی پدر یا مادرم با وجود کارهای کشاورزی که بر دوششان بود ممکن نبود و به همین دلایل نتوانستم به طور کامل از کلاس استفاده کنم اما همین آموزش کوتاه، انگیزه‌ایی شد که مسیرم را جدی‌تر ادامه دهم.
با وجود موانع چطور ادامه راه دادید؟
علیمرادی ثانی: نقاشی، بخش مهمی از زندگی‌ام شده بود و خانواده‌ام به خوبی متوجه این موضوع بودند و مرا تشویق می‌کردند. از مجله، روزنامه و کتابهایی که دسترسی داشتم، تصاویری را نقاشی می‌کردم و با اینکه آموزش زیادی ندیده بودم، نقاشی با رنگ و روغن را از ۱۱ سالگی شروع کردم.
همانطور که گفتم مرحوم پدرم کشاورز بود و خیلی علاقه مند و پیگیر بود که در نقاشی پیشرفت خوبی داشته باشم برای همین برای ادامه تحصیل راهی شهرستان گنبد شدم که مادربزرگم ساکن آنجا بود و واقعا فرصت بسیار خوبی برایم مهیا شد که با امنیت خاطر هنر نقاشی‌ام را ادامه دهم.
مقطع راهنمایی را با موفقیت به اتمام رساندم و در کنار تحصیل دوره آموزش نقاشی را نزد استاد فرخ زاد آموزش دیدم و در ادامه که به زادگاهم برگشتم، دو دوره آموزش حرفه‌ایی را نزد استاد فاطمه مرادیان در شهرستان بردسکن گذراندم و در طول این سالها گواهینامه‌های مختلف در حوزه نقاشی و طراحی را با موفقیت کسب کردم.
در هفده سالگی مهارت‌ها و تکنیک های نقاشی را چنان خوب مسلط شده بودم که بلافاصله بعد از کسب مجوز، تدریس را شروع کردم و با شوق به علاقه‌مندان آموزش می‌دادم.
چه تکنیک‌هایی را آموزش می‌دهید و تا کنون چه تعداد از علاقه‌مندان به نقاشی را آموزش دادید؟
علیمردای ثانی: طراحی، سیاه قلم، مداد رنگی، رنگ و روغن، پاستل، گواش، آبرنگ، اکرولیک، پلاستیک، کار با طلا، تکسچر، کار روی چوب، طراحی اناتومی بدن و سبک‌های طراحی، رئالیسم (واقع گرایی)، امپرسیونیسم (برداشت گرایی)، کوبیسم، اکسپرسیونیسم که هر کدام توضیحات و زیرشاخه‌های مربوط به خود را دارند از جمله تکنیک‌هایی است که آموزش می‌دهم.
تعداد دوره‌های آموزشی و تعداد نفراتی که آموزش دادم واقعا قابل شمارش نیست چون بیش از دو دهه است که در این حوزه فعالیت دارم اما به صورت حدودی می‌توانم بگویم در این مدت بیش از چهار هزار نفر در رده‌های مختلف سنی آقایان و بانوان اعم از کودک و نوجوان و بزرگسال آموزش دادم و هم اکنون یکی از شاگردانم که حضور فعالش انرژی مضاعف به من داده، بانویی ۶۹ ساله است که عاشق نقاشی در حوزه طبیعت است و به زیبایی هم قلم می‌زند.
نوجوانان و جوانان استقبال بسیار خوبی از کلاس‌هایم دارند و هم اکنون سه نفر از شاگردانم به درجه مربیگری رسیدند و در بردسکن مشغول به کار هستند.
تا کنون نمایشگاه نقاشی برگزار کردید؟
علیمردای ثانی: بله. در بردسکن و گنبد نمایشگاه برگزار کردم. البته ناگفته نماند که آن زمان یعنی دهه ۷۰ در منطقه محل سکونت ما، برپایی نمایشگاه نقاشی، تعریف و جایگاهی نداشت و تابلوهای نقاشی‌ام را پس از تکمیل می‌فروختم.
به مرور زمان که هر از چند گاهی نمایشگاه موقتی برگزار می‌شد، من هم شرکت می‌کردم و تابلو هایم را در معرض دید علاقه‌مندان می‌گذاشتم و در حال حاضر چند نمونه کار دارم که هنوز از آن ها رونمایی نکردم و به امید خدا تصمیم دارم در تابستان سال آینده نمایشگاهی اختصاصی از آثارم در شهرستان برگزار کنم.
تا کنون چه تعداد تابلو نقاشی کردید؟
علیمردای ثانی: تا کنون بیش از ۳۰۰ تابلو در تکنیک‌های مختلف نقاشی کردم که تعدادی مختص مشتریان بوده و تحویل دادم و تعدادی هم فروخته شده و در مجموع سعی کردم علاوه بر تابلوهای شخصی، حداقل عکس تابلوهایی را که نقاشی کردم حفظ کنم و به عنوان نمونه کار داشته باشم و یکی از تابلوهایم با عنوان برچ یا مناره فیروز آباد (از آثار ملی ایران) در موزه مردم شناسی شهرستان بردسکن نگهداری میشود.
البته علاوه بر طراحی و نقاشی روی تابلو، نقاشی روی دیوار هم چه به صورت فردی و چه گروهی با دوستان و همکارانم در طول سال انجام می دهم و آخرین پروژه‌ای که کار کردم مربوط به سفره خانه سپیدار واقع در شهرستان خودم بردسکن بود و تمامی تکنیک ها از صفر تا صد از خودم بوده و اگر از من تکنیک یا سبک خاصی را بخواهند امکان ندارد که نتوانم آن را انجام دهم و الهی شکر تا کنون همه چیز خوب و موفق پیش رفته است و با ادارات مختلف از جمله شهرداری قرارداد داشتم.
چه تعریفی از طراحی دارید؟
علیمرادی ثانی: همیشه در ابتدای شروع کلاسم این تعریف رو از طراحی دارم که «طراحی از نظر من یعنی دقیق دیدن … و یک طراح باید قدرت دید زیادی داشته باشه باید چیزهایی رو ببینه که دیگران توان دیدن اون رو ندارن …». البته این تعریف طبق تجربه‌ایی است که این سالها کسب کردم و در روش تدریسم این مهمترین نکته‌ایی است که به شاگردانم یاداوری می‌کنم.
به نظر من برای یک طراح، انتخاب طرح از اهمیت زیادی برخوردار است و در کلاسهای آموزشی‌ام بارها گفته‌ام که انتخاب طرح در آینده طراح و تعریف طراح از نگاه مردم تاثیر زیادی دارد و طرحی که کشیده میشود باید از ۱۰۰ درصد، حدود ۸۰ درصد مردم نظر مثبتی به آن داشته باشند.
هدف و چشم اندازتان چیست و به عبارتی چه آینده و افقی برای خودتان در نظر دارید؟
علیمردای ثانی: هدفم این است در هر جایگاهی که هستم هر روز یک سطح بالاتر بروم و آموزش به روز را جزو لاینفک هنر می‌دانم تا بتوانم موفقیت‌های بیشتری را تجربه کنم و کارهای زیباتری ارائه دهم و در آینده نزدیک بتوانم نمایشگاهی از آثارم را در تهران در معرض دید مردم کشورم قرار دهم.
مهمترین دلیل موفقیت خود را چه می دانید؟ و چه کسانی به شما انگیزه تلاش دادند؟
علاقه شدیدی که به هنر نقاشی داشتم را مهمترین دلیل موفقیتم می‌دانم مخصوصا که از نظر مالی، هنرمند حمایت نمی‌شود و مهمترین چیزی که می‌تواند به ادامه راه کمک کند علاقه وافر است تا بتوانی بر سختی‌های راه غالب شوی.
دیدگاه مرحوم پدرم نسبت به هنر و همراهی عاشقانه‌اش نیز باعث شد تا انگیزه لازم را برای کسب موفقیت‌های بیشتر داشته باشم و باعث تداوم و ماندگاری‌ام در این هنر شد که بسیار مهم است.
به کسانی که دوست دارند در حوزه نقاشی یا دیگر هنرها آموزش ببینند و پیشرفت کنند چه پیامی دارید؟
همانطور که در صحبت‌های قبلی‌ام به آن اشاره کردم صرف گرفتن مدارک مختلف یا گواهینامه باعث پیشرفت نمی‌شود بلکه آنچه که ضرورت است تلاش و پشتکار همراه با مداومت در تمرین و کسب تجربه و به روز کردن توانمندی‌ها است که باعث رشد میشود.
علاقه‌مندان به هنر چطور می‌توانند با شما ارتباط بگیرند؟
علیمرادی ثانی: کلاسهای آموزشی من در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان برگزار میشود ضمن اینکه تدریس خصوصی هم در منزل دارم و f.alimoradi5050 هم آدرس صفحه اینستاگرامم است.
حرف آخر
خیلی تلاش کردم تا هنرمندان شهرم از وجود یک نمایشگاه دائمی بهره ببرند و حداقل، دغدغه‌ایی بابت مکان نداشته باشند و بتوانند با خیال راحت و با امنیت خاطر آثار و هنر خود را در حوزه‌های مختلف ارائه دهند و به فروش برسانند. با تعدادی از مسئولین و افرادی که می‌شناختم صحبت کردم اما متأسفانه تا کنون میسر نشده است.
امیدوارم با هم اندیشی مسئولین مربوطه و خیرین دغدغه مند مکان یا نمایشگاهی دائمی در شهرم ایجاد شود تا علاوه بر هنر، اقتصاد هنر هم مورد توجه ویژه قرار بگیرد و هنرمندان شهرم امنیت شغلی داشته باشند.
در پایان از همراهی صمیمانه اساتید، دوستان و خانواده‌ام بویژه همسرم تشکر می‌کنم و خداوند را بخاطر همه مواهبی که به من داده شاکرم.
برای مشاهده نمونه آثار هنری بانو علیمرادی ثانی کلیک کنید.
خبرنگار: حوریه صادقی زیرک آباد
انتهای پیام/
