به گزارش پایگاه خبری ترشیر خوان؛ مرحوم دکتر علی شریعتی از جمله روشنفکران شاخص انتقادی و بی‌بدیل نسل دوم است که “رویکرد بازگشت به خویشتن” را مبنای تلاش‌های دانشی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود برای انتقاد از مدرنیزاسیون فرهنگی و سیاسی قرار داد.
رویکرد “بازگشت به خویشتن” محصول بحران هویت مابعد “غرب گرایی و غرب ستایی” جوامع شرقی و اسلامی و از جمله ایرانی است که به دلیل تسری “رویکرد نفی خویشتن” از قرن ۱۹ و ۲۰ میلادی، منجر به فرسایش هنجارها و ارزش‌های بومی شد.
مرحوم شریعتی که ادامه دهنده فعالیت سایر اندیشمندان همچون مرحوم جلال آل احمد بود منجر به ایجاد؛ شور انقلابی در میان جامعه دانشگاهی برای خودیابی و خودشناسی فرهنگی و سیاسی شد.
این نحله فکری – انقلابی و جریان عملگرا، برآن بود که؛ جامعه ایرانی به خاطر وادادگی در برابر مدرنیته (غرب زدگی)، دچار از خودبیگانگی در هویت و خودفراموشی در منزلت شده است. روشنفکران متعهد به این رویکرد بر آن بودند که بهترین راه خروج از بحران درونی و از خودبیگانگی هویتی، بازگشت به هنجارها و ارزش‌های ملی ایرانی – اسلامی و مواجهه انتقادی و مطالبه گرانه از تمدن غرب است.
زنده کردن مفاهیم راکد شده مثل: صلاحیت، امامت، ولایت، مقاومت، اعتراض، قیام، انتظار، حرکت، صعود، تعهد، تقید، توسل، فطانت، فراست، فتوت، ذکاوت، خودیابی، خودکاوی، خودشناسی و… در محیط های دانشگاهی و علمی مشحون از: رکود، هبوط، تقلید، قعود، عزلت، خیانت، تغافل، اهمال، بی‌توجهی، بی‌خبری، تسامح، چشم‌پوشی، سستی، سهل‌انگاری، مسامحه و… از مهمترین دست‌آوردهای مرحوم شریعتی و همفکران او در رویکرد بازگشت به خویشتن است.
- نویسنده : نویسنده: احمد باقری مزینانی استادیار دانشگاه
